Ὁ ὅρος «φοβία» ἀναφέρεται ἤδη ἀπό τόν Ἱπποκράτη. Μέ τόν ὅρο «φοβία» ἤ «φοβική νεύρωση» δηλώνεται ὁ φόβος ἑνός ἀτόμου, ὁ ὁποῖος συνεχίζει νά ὑφίσταται, παρόλο πού ἐνδεχομένως στήν πραγματικότητα δέν ὑπάρχει ἀληθινός κίνδυνος. Οὐσιαστικά πρόκειται γιά μία ἀγχώδη διαταραχή, πού χαρακτηρίζεται ἀπό ἕναν ἔντονο, ἐπίμονο καί παράλογο φόβο, γιά κάποιο ἀντικείμενο, ζῶο, χῶρο ἤ κατάσταση, πού δέν μπορεῖ νά ὑπερνικηθεῖ παρά μόνον ἀποφεύγοντας τό φοβικό ἀντικείμενο.

Υπάρχουν κάποιες παλιές ταινίες που αναφέρονται στα ζοφερά χρόνια της γερμανικής Κατοχής. Συνήθως είναι επετειακού χαρακτήρα και μου αρέσει να τις βλέπω ξανά και ξανά, γιατί δε θέλω να ξεχνώ. Όσες φορές κι αν τις έχω δει ωστόσο, το συναίσθημά μου δοκιμάζεται σκληρά μπροστά στους βασανισμούς των πατριωτών μέσα στα φοβερά και τρομερά γερμανικά κρατητήρια.

Είδα στ' όνειρό μου τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο ηγέτης της Ελλάδας:

• Να ξέρει και ν' αγαπάει βαθιά τη χώρα, την ιστορία και την πίστη της.
• Να μην ντραπεί ποτέ για τις ιδέες του.
• Να ξέρει ότι ο πολιτισμός δεν είναι αριστερό προνόμιο, αλλά εθνικό.
• Να μη φλερτάρει με άλλους χώρους και ιδεολογίες, αλλά να έχει την δύναμη να τους φέρει όλους κοντά του με το παράδειγμα, την αλήθεια και το έργο του.

Να είναι «καθαρός» και χωρίς εξαρτήσεις από την εκδοτικο-δημοσιογραφική πληγή.

Ο Θεός, στο βιβλίο της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης, μας περιγράφει τη δημιουργία της βλάστησης και την ωφέλεια που προέρχεται από αυτή. Πόσο ωραία περιγράφει η Παλαιά Διαθήκη τη δημιουργία του φυτικού πλούτου! Ο Θεός μεριμνά προκειμένου να ετοιμάσει με τη δημιουργική Του πανσοφία όλες τις προϋποθέσεις για να μπορεί να τραφεί ο άνθρωπος με βάση τον φυτικό πλούτο.

Και στην Καινή Διαθήκη ο Θεός χρησιμοποίησε πολλές εικόνες από τη γεωργική και κτηνοτροφική ζωή. Χρησιμοποίησε παραβολές με αγροτικές σκηνές και εκτός από τα πνευματικά διδάγματα, διακήρυξε πόσο η αγροτική οικονομία έχει σπουδαιότητα και είναι ωφέλιμη στη ζωή του ανθρώπου.

Το ακούμε πολύ συχνά τελευταία: “Εμπιστευτείτε τους ειδικούς”. Τους επαΐοντες, που θα έλεγε και ο σοφός Σωκράτης. Ειδικά σε εποχές κρίσης και σύγχυσης, όπως η τρέχουσα συγκυρία, στους “ειδικούς” θα προστρέξουμε για να μας κατευθύνουν και να μας διαφωτίσουν. Είναι όμως ακριβώς έτσι; (διότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες)... Ή μήπως και οι “ειδικοί” μπορεί ενίοτε να μας κατευθύνουν και λανθασμένα; Ο ίδιος ο Σωκράτης, που τόσο μιλούσε για “επαΐοντες”, θα έβαζε ίσως κάποιες δικλείδες, κάποια “φίλτρα” στην άκριτη εμπιστοσύνη μας προς αυτούς. Ποια θα μπορούσαν να είναι αυτά;

Στο παρόν άρθρο, θα προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τα χαρακτηριστικά τα οποία θα πρέπει να έχει ένα σοβαρό κίνημα, στον λεγόμενο «δημοκρατικό πατριωτικό χώρο».

Τα τελευταία χρόνια ο συγκεκριμένος χώρος ασχολείται σχεδόν μονοθεματικά, με την «συμφωνία των Πρεσπών» και με το λαθρομεταναστευτικό. Δυο ζητήματα πολύ σημαντικά, αλλά όχι τα μοναδικά που ταλανίζουν την πατρίδα μας. Αυτό δείχνει την γύμνια και την έλλειψη θέσεων και προτάσεων του συγκεκριμένου χώρου. Ένα σύγχρονο πατριωτικό κίνημα πρέπει να μπορεί να δώσει απαντήσεις σε μια σειρά από θέματα για τα οποία είτε δεν είναι εύκολο να δημιουργηθεί μια επεξεργασμένη και ολοκληρωμένη πρόταση είτε προκαλούν αμηχανία στον «χώρο» και δεν ακούγεται κουβέντα γι' αυτά. 

Εδώ και μερικούς μήνες έχουμε μπει στην Εποχή του Μπολιάσματος (κατά το Εποχή του Χαλκού). Το κοσμοϊστορικό γεγονός της "πανδημίας" του κορωνοϊού προκάλεσε παγκόσμια αναστάτωση, ελήφθησαν σχεδόν απάνθρωπα μέτρα παντού και τελικά φθάσαμε στο πολυπόθητο "μπόλι" για την σωτηρία του ανθρωπίνου είδους για "να κερδίσουμε την ζωή και την ελευθερία μας πίσω"!

Και πρωτεργάτες σε αυτόν τον αγώνα "σωτηρίας" οι κυβερνώντες, οι κάθε λογής ειδικοί, τα ΜΜΕ, ακόμα και τα Hoaxes, αφού έπρεπε να έχουμε και ελεγκτές της αλήθειας... Αυτής της αλήθειας που σαμποτάρουνε πολλοί "συντηρητικοί", "αρνητές", "ψεκασμένοι" και "συνομωσιολόγοι", όπως το σύστημα βάφτισε όλους εκείνους που έχουν άλλη άποψη από την επίσημα αποδεκτή.

Γράφει ὁ Ἠλίας Ἄθ. Θεοχαράκης – Θεολόγος

Εἶναι φαίνεται ἐλάττωμα, «κουσούρι» τῆς φυλῆς μας νὰ ξιπάζεται μ’ ὅτι ξενόφερτό της σερβίρουν, χωρὶς νὰ ἐξετάζει τί μπορεῖ νὰ κρύβεται ἀπὸ πίσω καὶ τί κίνδυνοι μπορεῖ νὰ ἐλλοχεύουν. Ὅπως δὲ ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος Φώτης Κόντογλου πρὶν ἑξήντα (60) χρόνια περίπου: «Ἡ ξενομανία μᾶς ἔγινε τώρα σωστὴ ξενοδουλειά, σήμερα περνᾶ γιὰ ἀρετή, κι ὅποιος ἔχει τούτη τὴν ἀρρώστεια πιὸ βαρειὰ παρμένη, λογαριάζεται γιὰ σπουδαῖος ἄνθρωπος. Ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἕνα παζάρι ποὺ πουλιοῦνται ὅλα, σὲ ὅποιον θέλει νὰ τὸ ἀγοράσει. Καταντήσαμε νὰ μὴν ἔχουμε ἀπάνω μας τίποτα ἑλληνικό, ἀπὸ τὸ σῶμα μας ἴσαμε τὸ πνεῦμα μας.

Στοιχείο της προστασίας της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου αποτελεί και το δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής ταυτότητας το οποίο κατοχυρώνεται μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 στο εδάφιο α της νέας παρ. 5 του άρθρου 5 του Συντάγματος.

Η βιοτεχνολογική επανάσταση εγείρει σύνθετα νομικά και ηθικά ζητήματα που άπτονται της προστασίας ποικίλων εκφάνσεων των θεμελιωδών  δικαιωματων με κορυφαίο διακύβευμα το σεβασμό της αξίας του  ανθρώπου.

Στην πατρίδα μας, ο επίσημος εορτασμός για την εορτή της μητέρας καθιερώθηκε για πρώτη φορά το έτος 1928. Από τότε και μέχρι του έτους 1958 ο εορτασμός της μητέρας γινόταν κατά την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στις 2 Φεβρουαρίου, αφού η Παναγία μας είναι η Μητέρα των μητέρων. Από του έτους όμως 1959 και μέχρι σήμερα ο επίσημος εορτασμός μετατέθηκε, ίσως και για εμπορικούς λόγους, τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, προκειμένου η γιορτή αυτή να εορτάζεται από κοινού με όλους τους λαούς του Δυτικού κόσμου.

Σήμερα αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα η Πατρίδα μας δοκιμάζεται σκληρά όσο ποτέ άλλοτε. Οι σπεκουλαδόροι και καιροσκόποι πολιτικοί μας άρχοντες  παρέδωσαν στον ξένο κατακτητή και στους ντόπιους συνεργάτες τους την γή των προγόνων μας. Οδηγώντας τον μαρτυρικό λαό  στην εξαθλίωση! Η θεόσταλτη και διαχρονική πυξίδα του Έθνους, όπως απορρέει από την πλούσια Ελληνορθόδοξη παράδοση μας, που γαλούχησε γενιές και γενιές, απώλεσε την πορεία  της – η Ναυς που λέγεται Ελλάδα κινδυνεύει!

 Το ταξίδι της «δείχνει να τελειώνει» ανάμεσα από συμπληγάδες πέτρες, σε μια νέα τραγική  Οδύσσεια.

 Άραγε υπάρχει ελπίδα;

  Ὁ Κτίστης καί Δημιουργός τῶν πάντων, ὁ Πανάγιος Θεός, μᾶς ἔκανε τό πιό πολύτιμο δῶρο,  τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Μονογενῆ Του Υἱοῦ. Δέν μᾶς ἔδωσε κάποιον ἐκπρόσωπό Του ἤ κάτι ἄλλο ἐκτός τοῦ ἑαυτοῦ Του.   «Οὐ πρέσβυς οὐδέ ἄγγελος ἄλλ΄ αὐτός Κύριος ἔσωσεν αὐτούς διά τό ἀγαπᾶν αὐτούς» ( Ἠσαΐας 63,9 )

Αὐτό τό μοναδικό δῶρο τό ἔδωσε σέ ἐμᾶς, πού τόν πικράναμε καί τόν πικραίνουμε, πού ἀθετήσαμε καί περιφρονήσαμε τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο μᾶς ἔπλασε καί παραβήκαμε καί παραβαίνουμε τίς ἅγιες καί σωτήριες ἐντολές Του.

Ὁ Ἅγιος Θεός καί ὅταν ἐμεῖς ἐγίναμε ἀπό υἱοί, ἐχθροί Του δέν μᾶς ἀποστράφηκε, δέν ἔγινε κι Αὐτός ἐχθρός μας ἀλλά ἔμεινε καί φέρθηκε ὡς εὔσπλαχνος πατέρας.