Ὁ Ὕμνος τῆς ΝΙΚΗΣ

Ἀναζητώντας τόν  Ὕμνο τῆς ΝΙΚΗΣ, ἦταν κοινή μας πεποίθηση ὅτι πρέπει νά εἶναι γραμμένος ἀπό καλλιτέχνη πού νά ζεῖ τίς ἀξίες τοῦ Γένους μας -μέ ρίζες στήν παράδοση καί βλέμμα στό μέλλον. Ἡ σκέψη ὅλων μας ἦταν μονόδρομος: Ὁ κορυφαῖος σύγχρονος μουσικός τῆς Ρωμηοσύνης, ἡ ἀγαπημένη παρηγοριά ὅλων τῶν εὐσεβῶν Ἑλλήνων, ὁ Σταμάτης Σπανουδάκης.

Γιά τόν ἴδιο τόν Ὕμνο τῆς ΝΙΚΗΣ, οἱ στίχοι του ἅρμοζε νά ἔχουν δύο ἀναφορές: (α) στίς ἀξίες μας καί (β) στήν παρακίνηση πρός τόν σκοπό μας. Ἕνα ἰδιαίτερα συγκινητικό τεχνούργημα τοῦ Σταμάτη Σπανουδάκη πού κάνει ἀκριβῶς αὐτές τίς ἀναφορές, εἶναι τό «Ψυχή μου μή λυγίζεις».

Μιλώντας κανείς γιά τίς ἀξίες μας, ἔχει δύο τρόπους νά τό πράξει: Εἴτε νά τίς περιγράψει μέ λόγια, εἴτε νά δείξει πρόσωπα πού ἔμπρακτα ἐνσάρκωσαν τίς ἀξίες στή ζωή τους. Τό «ψυχή μου μή λυγίζεις» ἔκανε ἀκριβῶς αὐτό: μάζεψε σέ λίγους στίχους ὀνόματα προγόνων ἀπό τά δύο εἰκονοστάσια τοῦ Γένους μας –τό εἰκονοστάσι τῶν Ἁγίων μας καί τό εἰκονοστάσι τῶν Σοφῶν καί Ἡρώων μας– ὥστε νά μιλήσουν οἱ ἴδιες οἱ πράξεις τους:  «Ὅμηρος, Σόλων, Σωκράτης, Πλάτων, Ἀχιλλέας, Εὐριπίδης, Διογένης, Λεωνίδας, Θεμιστοκλῆς, Ἀριστοτέλης, Περικλῆς, Αἰσχύλος, Προμηθέας, Ἡρακλῆς, Φίλιππος, Ἀλέξανδρος, Κωνσταντῖνος, Νοταρᾶς, Βατάτζης, Θεοδώρα, Φωκᾶς, Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Μπουμπουλίνα, Διάκος, Φεραῖος, Σολωμός, Καποδίστριας, Χρυσόστομος, Πλαστήρας, Δραγούμης, Μελάς, Παπαδιαμάντης, Κόντογλου, Πορφύριος, Παΐσιος».

Τό δεύτερο ζητούμενο τῶν στίχων, ἡ παρακίνηση στόν σκοπό μας, ἐξίσου εὔστοχα ὑλοποιεῖται.  Ἀπέναντι στήν καθεστωτική λαίλαπα τῶν ταπεινώσεων, τῆς διαφθορᾶς, τῆς ἀπανθρωπιᾶς καί τοῦ μισελληνισμοῦ, «σέ μία χώρα, πού ὅ,τι ὑψώθηκε γκρεμίζουν», ἡ ψυχή μας ἄς μή λυγίσει! Στή σκοτεινότερη τούτη «ὥρα πού ὅσοι ἀξίζουνε σιωπαίνουν», πού ἴσως μᾶς ζητηθοῦν «αἷμα, δάκρυ καί θυσίες», ἄς ἔχουμε ἀκλόνητη πίστη ὅτι «φοβερή εἶναι ἡ προστασία τῆς Μητέρας» γιατί ἔρχεται ἡ χαραυγή ὅπου «νέα χώρα κι οὐρανός σέ περιμένουν».

Μέ περισσή εὐγένεια ὁ κ. Σπανουδάκης παραχώρησε ἀφιλοκερδῶς στή ΝΙΚΗ τή χρήση τοῦ «Ψυχή μου μή λυγίζεις», ὡς ἐπίσημο Ὕμνο τῆς ΝΙΚΗΣ. Εἴμαστε εὐγνώμονες τόσο γιά τή χρήση τοῦ τεχνουργήματός του, ὅσο καί γιά τή συνολική στάση ζωῆς του πού δίνει φωτεινό παράδειγμα, παρηγοριά καί θάρρος στόν Ἑλληνικό Λαό. Εὐχαριστοῦμε!
 

«Ψυχή μου μή λυγίζεις»

Στίχοι, Σύνθεση, Παραγωγή καί Ἐνορχήστρωση: Σταμάτης Σπανουδάκης

© Σταμάτης Σπανουδάκης

ΣΤΙΧΟΙ:

Ὅμηρος, Σόλων, Σωκράτης, Πλάτων,

Ἀχιλλέας, Εὐριπίδης, Διογένης, Λεωνίδας,

Θεμιστοκλῆς, Ἀριστοτέλης, Περικλῆς,

Αἰσχύλος, Προμηθέας, Ἡρακλῆς,

Φίλιππος, Ἀλέξανδρος.

Μή λυγίζεις, ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις

νέα χώρα κι οὐρανός σέ περιμένουν

εἶναι ἡ ὥρα πού ὅσοι ἀξίζουνε σιωπαίνουν

ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις,

ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις.

Μή λυγίζεις, ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις

εἶμαι πλάι σου, ἥλιος, φῶς, φωτιά κι ἀέρας.

Φοβερή εἶναι ἡ προστασία τῆς Μητέρας

ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις,

ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις.

Κωνσταντῖνος, Νοταρᾶς, Βατάτζης,

Θεοδώρα, Φωκᾶς, Κολοκοτρώνης,

Καραϊσκάκης, Μπουμπουλίνα, Διάκος, Φεραῖος,

Σολωμός, Καποδίστριας, Χρυσόστομος,

Πλαστήρας, Δραγούμης, Μελᾶς.

Μή λυγίζεις, ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις,

τῶν προγόνων οἱ κουβέντες κι ἄν πονᾶνε

αἷμα, δάκρυ καί θυσίες κι ἄν ζητᾶνε

ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις

ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις.

Μή λυγίζεις, ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις

εἶμαι πλάι σου κι ὅσα ἔχω εἶναι δικά σου

φώναξέ με, ἄνοιξέ μου τήν καρδιά σου

ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις

ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις.

Παπαδιαμάντης, Κόντογλου, Πορφύριος, Παΐσιος

Μή λυγίζεις, ἄχ ψυχή μου, μή λυγίζεις,

σέ μία χώρα, πού ὅ,τι ὑψώθηκε γκρεμίζουν.

Σέ μία ὥρα πού κι οἱ ἥρωες δακρύζουν

καί τό δάκρυ τους φωνάζει.

Ἕνα ὄνομα, Ἑλλάδα!!!