«Οὔτε δυτικολάγνοι, οὔτε δυτικοφοβικοί. Διαγράφουμε τό ἀποτυχημένο δόγμα τοῦ κοιμισμένου κατευνασμοῦ καί δομοῦμε τό νέο δόγμα τῆς προληπτικῆς ἀποτροπῆς».

Συμμετέχουμε ἐνεργά στούς διεθνεῖς ὀργανισμούς ὡς σκεπτόμενοι καί ὄχι ἐθελοτυφλώντας.

• Κάποτε ἴσως νά ἀπαιτήσουν τά ἐθνικά μας συμφέροντα, νά δυσαρεστήσουμε καί συνεταίρους. Δέν μᾶς πειράζει, οὔτε μᾶς φοβίζει. Καί ἐκείνοι κάποιες φορές τό κάνουν.

Σεβόμαστε τό Διεθνές Δίκαιο ἀλλά γνωρίζουμε ὄτι ἡ Ἰσχύς εἶναι αὐτή πού τό καθιερώνει.

• Τό δίκαιό μας δέν τό δίνει κανένας ΟΗΕ καί καμμία Χάγη, ἄν δέν ἔχουν συμφέρον ἤ δέν μᾶς δοῦν ἰσχυρούς, ἀποφασισμένους, καί μέ ἰσχυρούς συμμάχους.

«Τό πρόβλημά μας δέν εἶναι ἡ Ἐνωμένη Εὐρώπη, ἀλλά ἡ στάση μας μέσα σ’ αὐτήν».

«Τό μουσουλμανικό τόξο στά Βαλκάνια τῆς νεο-οθωμανικῆς Τουρκίας ἔχει μόνο ΜΙΑ δύναμη ἀνάσχεσης: τήν Ὀρθοδοξία».

Ἡ συνείδηση τῆς Ρωμηοσύνης, ἡ Βυζαντινή αὐτοκρατορική κληρονομιά, ὁ Ὀρθόδοξος ἐνοποιός χαρακτήρας πού δέν ἔχει λογική κατακτητῆ-κατακτημένου ἀλλά ἀδελφοποίησης στήν Πίστη, μπορεῖ νά τροφοδοτήσει μία διεθνῆ ἑστία σταθερότητας καί ἰσορροπίας στή Βαλκανική Χερσόνησο, ἐπιθυμητή ἀπό πολλούς.

«Νά βροῦμε ἕνα ξεκάθαρο καί ἀξιοπρεπές ὄνομα γιά τά Σκόπια, καί νά οἰκοδομήσουμε μία εἰλικρινῆ φιλία, μέ ἄξονα τήν Ὀρθοδοξία».

Μέ ψέμματα δέν οἰκοδομοῦνται μακροχρόνιες σχέσεις.

• Στά Σκόπια δέν ὑπάρχουν «Μακεδόνες» παρά μόνο Σλάβοι, Ἀλβανοί, Ἕλληνες, Ρομά, Ἐβραῖοι. Δέν ὑπάρχει «Μακεδονική γλώσσα», παρά ἐκσερβισμένη βουλγαρική διάλεκτος.

«Ἡ ἀποκατάσταση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, κλειδί γιά ἕνα μέλλον εἰρήνης, προόδου καί ἀλληλοσεβασμοῦ».

Δέ μποροῦμε νά συζητοῦμε γιά φιλικές σχέσεις καί εὐρωπαϊκή προοπτική μέ τήν Ἀλβανία, παραγνωρίζοντας τή συστηματική ἐχθρική πολιτική τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους καί παρακράτους ἀπέναντι στόν Βορειοηπειρωτικό Ἑλληνισμό:

«Ἡ Τουρκία δέν ἔχει ἱστορία παρά μόνο ποινικό μητρῶο, καί καταλαβαίνει μόνο τή γλώσσα τῆς Ἰσχύος. Ἂς τή μιλήσουμε».

Ὁ τελευταῖος αἰώνας πεπραγμένων τῆς τουρκικῆς πολιτικῆς ἔναντι τῆς Ἑλλάδος καταγράφει:

• Τή Γενοκτονία Θρακιωτῶν τό 1914, τή ναζιστικοῦ τύπου Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου 1914-1923, τίς σφαγές τοῦ ἑλληνικοῦ καί ἀρμενικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Σμύρνης τό 1922,

«Ἡ Κύπρος ΔΕΝ εἶναι μακράν! Ἡ μαρτυρική Κύπρος ἔχει κυρίαρχη, αἰώνια καί ἀνεξίτηλη τήν Ἑλληνικότητά της».

Τό πρόβλημα τῆς Κύπρου εἶναι πολλαπλό.

• Στρατιωτική εἰσβολή, διάπραξη ἐγκλημάτων πολέμου, παράνομη κατοχή καί δημιουργία ψευδοκράτους, παράνομη πληθυσμιακή ἀλλοίωση μέ συστηματικό ἐποικισμό ἀπό τήν Τουρκία, παράνομη διεκδίκηση τῆς Κυπριακῆς ΑΟΖ ἀπό τήν Τουρκία.

«Ἑστίαση καί συνεργασία σέ ὅσα μᾶς ἐνώνουν, ἀποκατάσταση γιά ὅσα μᾶς χωρίζουν».

Ἐπαναφορά τῆς οἰκονομικῆς ἰσχύος στήν τραυματισμένη Βόρεια Ἑλλάδα

• Ἡ ἐπαχθῆς καί ἐκτός λογικῆς φορολόγηση τῶν ἐπιχειρήσεων στήν Ἑλλάδα, σέ συνδυασμό μέ τήν ἐπιθετικά χαμηλή φορολογία τῆς γείτονος χώρας, ἔχουν ἐπιφέρει μαζική φυγή ἑλληνικῶν παραγωγικῶν μονάδων,