ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΜΑΣ

Τό σύστημα ὑγείας στή χώρα μας ταλανίζεται ἐπί δεκαετίες, μέ άλλεπάλληλες προσπάθειες ἀναμόρφωσης πού ὑποσχέθηκαν πολλά καί πραγματοποίησαν ἐλάχιστα. Σπατάλες καί ἀνορθολογικές δαπάνες, ἐλλιπής σχεδιασμός, ἀδιαφορία γιά τίς πραγματικές ἀνάγκες ὑγείας τῶν πολιτῶν, τά κύρια χαρακτηριστικά τοῦ ὑφιστάμενου συστήματος ὑγείας. 

Ἡ Ὑγεία ὅμως εἶναι σημαντική προϋπόθεση γιά τήν Ἀνθρώπινη Ἀξιοπρέπεια καί τήν πρακτική Ἐλευθερία στήν καθημερινότητα τῶν συμπολιτῶν μας. Γι’ αὐτό, ἔχουμε τεράστια ὑποχρέωση ἀπέναντι στὸν λαό μας καί στόν κόσμο ὁλόκληρο, στό νά προετοιμάσουμε ἕνα ὑγιές αὔριο γιά τον Ἑλληνισμό.

Πῶς θά τό καταφέρουμε; Ἔχουμε ρίζες δυνατές – τή βάση τῆς κλασσικῆς ἑλληνικῆς σκέψης τῆς Ἱπποκρατικῆς Ἰατρικῆς, τή δυναμική ἐξέλιξη τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης καί ὑγειονομικῆς φροντίδας στά χίλια χρόνια τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαίικης Αὐτοκρατορίας μέ τά φιλάνθρωπα ἰδεώδη τῆς Ρωμηοσύνης. Ἔχουμε τήν προσοχή ἐξίσου στραμμένη στίς σύγχρονες βέλτιστες πρακτικές ἀπό τά καλύτερα ὀργανωμένα συστήματα ὑγείας τοῦ ἀνεπτυγμένου κόσμου. Καί ἔχουμε τή θέληση καί τήν ἐντιμότητα, νά ἐπιδιώξουμε τήν καλύτερη ὑγεία γιά ὅλους, μέ πνεῦμα ἠθικῆς, κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης ἀλλά καί τεχνοκρατικῆς καινοτομίας. 

Διάγνωση τῶν βασικῶν προβλημάτων γιά τήν Ὑγεία τῶν Ἑλλήνων: 

1. Ἀδικαιολόγητα ὑψηλή δαπάνη τῶν ἑλληνικῶν νοικοκυριῶν γιά τήν Ὑγεία (ἄν καί θεωρητικά οἱ ὑπηρεσίες ὑγείας στή χώρα μας εἶναι δωρεάν), μέ τοῦς φτωχότερους νά δεινοπαθοῦν γιά τήν πρόσβαση σέ ὑπηρεσίες ὑγείας:

• Σέ ἕνα σοβαρό πρόβλημα ὑγείας, 1 στά 10 ἑλληνικά νοικοκυριά ἐπωμίζονται «καταστροφικές» δαπάνες (δηλ. ἄνω τοῦ 20% τοῦ προϋπολογισμοῦ τους) -ἀπό τά ὑψηλότερα ἐπίπεδα στήν ΕΕ- μέ πολλές ἰδιωτικές ἤ ἄτυπες πληρωμές.
• Τήν ἴδια στιγμή, ἄλλος 1 στούς 10 Ἕλληνες δέν ἔχει πρόσβαση στίς ὑπηρεσίες ὑγείας (δέν ἔλαβε ὑπηρεσίες πού εἴχε ἀνάγκη ὅπως μία ἐξέταση, διάγνωση ἤ θεραπεία) κυρίως λόγω οἰκονομικῆς ἀδυναμίας, 1 στούς 3 καρκινοπαθεῖς δηλώνει ὅτι εἶχε πρόβλημα στήν πρόσβαση στόν γιατρό του, 1 στούς 4 εἶχε πρόβλημα στήν πρόσβαση στό φάρμακο. Τό 60% τῶν διαβητικῶν καί τῶν ὑπερτασικῶν ἀντιμετώπισαν πρόβλημα στήν πρόσβαση σέ ὑπηρεσίες ὑγείας λόγω τοῦ κόστους.
• Στή δεκαετία τῆς κρίσης καί τοῦ ἀνεξέλεγκτου ἐποικισμοῦ,τά ἐξιτήρια ἀσθενῶν αὐξήθηκαν κατά 30% ἀλλά οἱ κατά κεφαλήν δημόσιες δαπάνες ὑγείας μειώθηκαν κατά 40%.

2. Κακή κατάσταση ὑγείας τῶν Ἑλλήνων, πού ἐπισύρει πολυδάπανες ἀνάγκες ὑπηρεσιῶν ὑγείας: 1 στούς 4 Ἕλληνες ἀντιμετωπίζει κάποια χρόνια πάθηση, 7 στούς 10 εἶναι παχύσαρκοι ἤ ὑπέρβαροι, 4 στούς 10 εἶναι «σωματικά ἀδρανεῖς» (δέν γυμνάζονται καθόλου), ἐνῶ ἐμφανίζουμε πολύ ὑψηλά ποσοστά καπνιστῶν καί πολύ χαμηλή ἐμβολιαστική κάλυψη ἐνηλίκων.
3. Σταδιακή γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ, πού δημιουργεῖ πρόσθετες ἐπιβαρύνσεις γιά τήν ὑποστήριξη ὑπηρεσιῶν ὑγείας. Ἔχουμε ἕνα ἀπό τά ὑψηλότερα παγκοσμίως ποσοστά γενικῆς μείωσης τοῦ πληθυσμοῦ –ἀποτέλεσμα τῆς καλλιεργούμενης εἰκόνας κατά τῆς ἀξίας τῆς οἰκογένειας καί τῆς πολυτεκνίας καί ὑπέρ τῆς ὑπογονιμότητας, τῶν ἐκτρώσεων, τῆς φυγῆς νέων Ἑλλήνων στό ἐξωτερικό.
4. Ὁ ἐκτιμώμενος ἀριθμός ἐκτρώσεων στήν Ἑλλάδα ἀνέρχεται στά 350.000 περιστατικά κάθε χρόνο, μέ 40.000 ἐκτρώσεις τόν χρόνο στήν Ἑλλάδα νά ἀποφασίζονται ἀπό κορίτσια κάτω τῶν 18 ἐτῶν. Οἱ «καλοθελητές» πού ἐπικαλοῦνται τόν ἀριθμό τῶν νομίμων ἀμβλώσεων τῆς Eurostat (17,632 τό 2012 – πού καί πάλι ἰσοδυναμεῖ μέ ἕνα θλιβερό 20% τῶν ἀντίστοιχων γεννήσεων Ἑλλήνων), δέν ὑπολογίζουν τίς ἀμβλώσεις ὑπό τήν ἀμφίεση ἄλλων ἰατρικῶν πράξεων, τά περιστατικά ὑποστήριξης ἀπό γραμμές βοήθειας, ἤ τό «χάπι τῆς ἑπόμενης μέρας».
5. Ἡ χώρα μας ἔχει τόν μεγαλύτερο ἀριθμό γιατρῶνκαί τόν μικρότερο ἀριθμό νοσηλευτῶν ἀναλογικά μέ τόν πληθυσμό της σέ ὁλόκληρη τήν Ε.Ε.
6. Ἕνας στούς τέσσερις γιατρούς-μέλη τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου Ἀθηνῶν εἶναι ἄνεργοι ἤ ὑποαπασχολούμενοι.
7. Τό ἑλληνικό σύστημα τιμολόγησης δέν ἀντιπροσωπεύει τό πραγματικό κόστος τῶν παρεχόμενων ὑπηρεσιῶν ὑγείας.Βασιζόμαστε ἀκόμα σέ τιμές πού καθιερώθηκαν τό 1991, χωρίς νά ἐνσωματώνεται ἡ ἐπίδραση τοῦ πληθωρισμοῦ καί τῶν τεχνολογικῶν ἐξελίξεων στίς παρεχόμενες ὑπηρεσίες, οὔτε ἀξιοποιοῦνται οἱ πολύτιμες οἰκονομίες κλίμακας πού μποροῦν νά ἐπιτευχθοῦν ἀπό ἕνα τόσο μεγάλο «πελάτη» τῆς ἀγορᾶς ὑπηρεσιῶν ὑγείας.
8. Ἀναποτελεσματικές καί ἀναχρονιστικές δομές διοίκησης  στό ΕΣΥ, ὑπό τόνπλήρη ἔλεγχο τῶν κομμάτων ἐξουσίας. Διαχρονικά καί σταδιακά, ἡ τοποθέτηση κομματικῶν στελεχῶν συνοδεύτηκε ἀπό τήν ἀφαίρεση ἁρμοδιοτήτων ἀπό τίς διοικήσεις τῶν νοσοκομείων.
9. Ἀπουσία ὀργανωμένης πρωτοβάθμιας φροντίδας ὑγείας.
10. Ἔλλειψη σύγχρονων μονάδων περίθαλψης(νοσηλεία στό σπίτι, μονάδες ἡμερήσιας νοσηλείας, κέντρα ἀποκατάστασης, μονάδες χρονίως πασχόντων) καί πολύ περιορισμένη χρήση νέων τεχνολογιῶν.

• Λανθασμένη καί ἀνορθολογική γεωγραφική κατανομήτῶν νοσοκομειακῶν μονάδων καί μονάδων πρωτοβάθμιας ὑγείας στήν ἐπικράτεια.
• Μειούμενη ἱκανότητα τοῦ ἀσφαλιστικοῦ συστήματος νά χρηματοδοτήσει τό σύστημα ὑγείας, λόγω τῆς ἐκτεταμένης παραοικονομίας καί τῆς ἡλικιακῆς γήρανσης καί ὑπογεννητικότητας.

Μέ τό βλέμμα στό μέλλον: Σύστημα Ὑγείας ἀντάξιο τῶν Ἰδανικῶν μας!

Ἡ δημόσια ἀσφάλιση καί παροχή ὑψηλοῦ ἐπιπέδου ὑπηρεσιῶν ὑγείας, προσβάσιμων ἀπό ὅλους τούς Ἕλληνες, εἶναι ἕνα στρατηγικό ζήτημα ἠθικοῦ πολιτισμοῦ, ἐθνικῆς συνοχῆς καί κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης.

Μέ αὐτήν τήν προτεραιότητα, ὁραματιζόμαστε ἕνα Ἑλληνικό Ἐθνικό Σύστημα Ὑγείας:

• Μέ κεντρικό σχεδιασμό ὑπηρεσιῶν ὑγείας, ἀπαλλαγμένο ἀπό κομματικούς μηχανισμούς.
• Μέ ὁλική κατάργηση στά φακελάκια καί τίς πληρωμές ἐντός Νοσοκομείων ἤ Ἰατρείων.
• Μέ συμπληρωματική σχέση κράτους καί ἰδιωτῶν ἐπενδυτῶν, γιά μετρήσιμες καί ὀρθολογικές δαπάνες, μέ καινοτομία καί ἀνταγωνιστική, διαρκῶς βελτιούμενη παροχή ὑπηρεσιῶν.
• Μέ χρηματοδότηση τόσο ἀπό ἀνταποδοτικές εἰσφορές ὅσο καί ἀπό τήν συνολική κοινωνία, καί μέ ἀναδιοργανωμένες πρωτοβάθμιες ὑπηρεσίες γιά πλήρη οὐσιαστική πρόσβαση ἀπό κάθε Ἕλληνα ἀνεξαρτήτως εἰσοδήματος καί γεωγραφικῆς θέσης.
• Μέ ποιοτική καί μισθολογική ἀναβάθμιση στό ἀνθρώπινο δυναμικό τῆς Ὑγείας – τούς καθημερινούς ἥρωες, ἰατρούς καί νοσηλευτές μας.
• Μέ σεβασμό στήν Ἀνθρώπινη Ἀξιοπρέπεια καί Ζωή τῶν πιό εὐάλωτων συνανθρώπων μας, ἀπέναντι στούς ὁποίους ἡ κοινωνική ἀλληλεγγύη καί ἐν γένει στάση ὅλων τῶν ὑπολοίπων μας εἶναι ἡ λυδία λίθος τοῦ Πολιτισμοῦ μας.
• Μέ ξεκάθαρη Ἐθνική Πολιτική γιά τούς συνανθρώπους μας μέ εἰδικές ἀνάγκες, γιά τό ἀγέννητο παιδί, γιά τόν αὐτισμό, γιά τόν διαβήτη, γιά τήν ὑγιεινή διατροφή.