Αναρχικοί με τη ΝΙΚΗ

(E-mail που λάβαμε ανήμερα των εκλογών, Κυριακή 25 Ιουνίου 2023.)

Καλησπέρα σας.
Συγχωρέστε μας.

Σας στέλνουμε κάποιες λίγες σκέψεις σε σχέση με την πιθανή είσοδό σας στη Βουλή.

Από μικρή ηλικία συμμετείχαμε ενεργά στον ευρύτερο αναρχικό, αριστερό και αντί-εξουσιαστικό χώρο. Μέσα από συλλογικές συνελεύσεις, διαμαρτυρίες, πορείες και συγκρούσεις, περάσαμε κάποιοι από εμάς πάνω από 10 χρόνια, βιώνοντας μεγάλες ιδεολογικές και προσωπικές ανησυχίες, αδιέξοδα και προβληματισμούς, που μέχρι και τώρα στα 35 και 40 μας περίπου χρόνια σκεπτόμαστε και συζητάμε.

Ωριμάζοντας όμως μέσα από όλο αυτό το σύστημα του συγκεκριμένου χώρου, που δέρνεται δυστυχώς όλο και περισσότερο από το lifestyle και την επιπόλαια αντίδραση που το διακατέχει, δεν παύει να στέλνει, για όποιον θέλει να λάβει, θετικά και φωτεινά μηνύματα, ή σκέψεις για συζήτηση και προβληματισμούς.

Σε αυτά θα θέλαμε λιγάκι να σταθούμε, αλλά κάθε νοήμων και ανοικτός άνθρωπος, που θέλει να προσπαθήσει, να συλλέξει και να ενώσει, βρίσκει παραδείγματα από όλους τους χώρους, από μεγάλες προσωπικότητες και ομάδες, που πάλεψαν για το σωστό και για το δίκαιο κατά όλη την διάρκεια της ανθρώπινης πονεμένης ιστορίας...

Έπειτα, στα χρόνια που πέρασαν, μέσα από απίστευτες και πολλές φορές επίπονες συγκυρίες, πολλοί από εμάς ανακαλύψαμε, μας φανερώθηκε, ο γλυκύτατος και ανεξάντλητος πλούτος και της δικής μας παράδοσης... Μέσα από την λογοτεχνία, από την ποίηση, την μουσική μας παράδοση, τα οικογενειακά βιώματα στα ευλογημένα και χαρούμενα χωριά μας, από απλούς και καθημερινούς ανθρώπους, ποτισμένους με την αγνή και άδολη αγάπη... Νιώσαμε εμπειρικά αυτή την ανέκφραστη ελληνική και συνάμα παγκόσμια αγκαλιά, που ο κόσμος, ο κάθε λαός του πρέπει να βιώσει, αγαπώντας και δουλεύοντας τη γη, τη φύση και τον τόπο του... Το σημαντικότερο, περάσαμε, ανάξια και μεις, ξανά από το κατώφλι της ορθόδοξης εκκλησίας μας, μένοντας στο κατά δύναμη, ελπίζουμε, αγωνιζόμενοι.

Ζούμε σε εποχές πόλωσης και άκρων για πολύ ευαίσθητα θέματα... Κάθε ιδεολογικός σχεδόν χώρος όμως, όπως και κάθε άνθρωπος, όντας εικόνα Θεού, έχει να προσφέρει γόνιμους προβληματισμούς, που για να ανθίσει το κοινό καλό, χρειάζεται ώριμη μεταχείριση και συνδιαλλαγή μεταξύ των.

Υπάρχουν μέσα σε φαινομενικά αντίθετους χώρους πολλά σημεία που είναι αξίας μεγάλης και αφορμής για ενότητα! Πολλά  θέματα, που πρέπει να ενώνουν κάθε κόμμα ανεξαρτήτως χρώματος...

Κάθε κομμάτι, που πρέπει να συμπληρώσει το παζλ της ομόνοιας ενάντια στον βελούδινο και ισοπεδωτικό ολοκληρωτισμό... Θα χάσουμε τον άνθρωπο... Και εμείς ακόμα θα κοκορομαχούμε, κολλημένοι ακόμα σε ιδεολογίες και τσιτάτα..

Ο κόσμος χρειάζεται φως και ενότητα. Η παράδοσή μας τα προσφέρει και τα δύο απλόχερα. Ευχόμαστε να μείνετε ταπεινοί και στα γόνατα, αφουγκραζόμενοι όμως όλες τις πλευρές. Ευχόμαστε να δώσει ο Θεός την Χάρη του να συνδιαλλαγείτε γόνιμα, δημοκρατικά και πολιτισμένα στη βουλή και με διάκριση, βλέποντας στο βάθος με αγάπη κάθε συνάνθρωπο, και κάθε φαινομενικό εχθρό...

Σας μιλάνε κάποιοι, οι οποίοι έχουν κάψει ελληνικές σημαίες, δεν έχουν πάει στρατό, βρίζοντας πατρίδα και θρησκεία στα τραγούδια τους, που όμως ίσως είναι λογικό επακόλουθο του πολιτισμού της επιφάνειας και των άκρων, εφόσον έννοιες και σύμβολα καπηλεύονται χρησιμοθηρικά από το κάθε πονηρό... Με πρώτο τον σταυρό...

Κάντε τις έννοιες λοιπόν αυτές, κάντε τα σύμβολα αυτά, προσπαθήστε!!
Να τα αγαπήσουν και όχι να τις μισήσουν οι επόμενες γενιές, αφήνοντας τα στα χέρια ακροδεξιών και φασιστικών φαντασιώσεων και ορέξεων!!

Προσοχή στα αρπακτικά των Μέσων μαζικής εξαθλίωσης που προσπαθούν να στήσουν στη γωνία κάθε τι βαθύτερο... Μη τους κάνετε τη χάρη και μη παίξετε ποτέ το παιχνίδι τους με τα δικά τους μέτρα...
Προσπαθήστε με πόνο καρδιάς να μοιράσετε ομόνοια στην πολιτική σκηνή, από 'αριστερά' μέχρι 'δεξιά' και πάνω κάτω...
Προσοχή στις επαφές με ακραίες απόψεις και κύκλους του 'πατριωτικού' χώρου...

Μη χάσουμε τον σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο, κάθε λαού, κάθε ανθρώπου...

Προσοχή και προσευχή...

Από τη καρδιά μας.

Μία πανκ παρέα, από την εφηβεία.

Δώρο, 2 αποσπάσματα αφιερωμένα με ένα άρθρο από ένα απενεργοποιημένο πλέον blog.

«Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Χριστιανισμὸς παύει νὰ εἶναι πίστη ἢ τρόπος ζωῆς -ὁ ἄριστος βίος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων- καὶ γίνεται ἰδέα, φαντάζει γιὰ μένα τὸ ἴδιο ἂν εἶσαι χριστιανὸς ἢ ἄθεος. Ὅπως παράλληλα φαντάζει τὸ ἴδιο ἂν εἶσαι ἰδεαλιστὴς ἢ ὑλιστής, σύμφωνα μὲ τὴν ὁρολογία τῆς νεότερης εὐρωπαϊκῆς φιλοσοφίας. Ἀφρόψαρα τοῦ νοῦ ὅλα αὐτά, ποὺ δὲν κατεβαίνουν ποτὲ στὰ μεγάλα βάθη τῆς ζήσης μας.»

Ζήσιμος Λορεντζάτος

“ἡ δική μας παράδοση δὲν εἶναι οὔτε καπιταλιστική, οὔτε σοσιαλιστική, οὔτε μαρξιστική. Εἴμαστε πιὸ ἀριστεροὶ καὶ ἀπὸ τὸν πιὸ ἀριστερό. Γιατί ἡ παράδοση ἡ δική μας, ἡ ἑλληνική, εἶναι κοινοβιακὴ-ἀσκητική, ποὺ προϋποθέτει ὀρθόδοξη πνευματικότητα καὶ τὸ ἦθος τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἀνατολῆς. Αὐτὸ εἶναι τὸ δικό μας Πολίτευμα.”

Κ. Σαρδέλης