Προς Φίλους και «Φίλους»

του Αθανασίου Δέδε, Μέλους του Βουλευτηρίου της ΝΙΚΗΣ.

Καλή Αγία Μεγάλη Τεσσαρακοστή, «ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ.» (Ἰωάν. 16:2)

Ο κ. Διονύσιος Μακρής, στην από 21/3/24 διαδικτυακή εκπομπή του, με κατονόμασε προσωπικά ως πρώην συνεργάτη της κ. Ντόρας Μπακογιάννη. Επικαλέσθηκε προς τούτο απόσπασμα ραδιοφωνικής εκπομπής του Focus FM, κατά την οποία ο κ. Κυριάκος Βελόπουλος προβαίνει σε ομιχλώδη ανάγνωση μηνύματος κάποιου ακροατή από τη Γερμανία, αναφέροντας γενικώς το επίθετο «Δέδες», ότι ήταν «διευθυντής του γραφείου της Ντόρας Μπακογιάννη», ότι «κάνει κουμάντο» σε ένα κόμμα «δεκανίκι», και ότι έχει από πάνω του έναν «ολιγάρχη». Έκρινα τότε αστείο να απαντήσω στα υπονοούμενα του κ. Βελόπουλου, καθώς ο ίδιος ασφαλώς θα γνωρίζει ότι τα πειστήριά του συναγωνίζονται σε αξιοπιστία τα «χειρόγραφα του Ιησού» που ο ίδιος εμπορεύεται. Ωστόσο, ο κ. Μακρής θεωρεί δεδομένο ότι η αναφορά του κ. Βελόπουλου αφορά όντως στο πρόσωπό μου και στη ΝΙΚΗ, και μάλιστα ισχυρίζεται ότι και ο ίδιος έχει ακούσει την πληροφορία. Λυπούμαι διότι, δημοσιογράφος ων ο κ. Μακρής, ουδέποτε προέβη στην ελάχιστη δημοσιογραφική έρευνα επαλήθευσης των ψευδών κατηγοριών που μού προσάπτει.

Έχω δεχθεί επί μακρόν προσωπικά μαχαιρώματα, ελάχιστα από εχθρούς και πάμπολλα από «φίλους» που κραδαίνουν το μαχαίρι ως μεγαλόσταυρο. Μου είναι προσφιλής η σιωπή και η αδιαφορία ως απάντηση. Θα προτιμούσα να σιωπήσω και σε τούτες τις προσωπικές κατηγορίες από τους κ.κ. Μακρή και Βελόπουλο. Όμως, η επίθεση εναντίον μου, σήμερα, πλέον στρέφεται και εναντίον της ΝΙΚΗΣ εν συνόλω, αλλά και εναντίον του προσώπου του Προέδρου της, του προσφιλέστατου και Γνησίου Αδελφού, Συναγωνιστή και Φίλου μου Δημήτρη Νατσιού. ‘Εχω «τὴν χρείαν κατεπείγουσαν καὶ τὴν αἰτίαν εὔλογον», κατά τη φράση του Αγίου μου στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, να αμυνθώ υπέρ αυτών, ανακοινώνοντας σήμερα δημόσια το αυτονόητο, ότι ουδέποτε έχω χρηματίσει συνεργάτης με οποιονδήποτε άμεσο ή έμμεσο τρόπο της κ.Ντόρας Μπακογιάννη ή του γραφείου της. Λυπούμαι που θα θυμίσω και την έτερη ψευδή φήμη που κακόβουλα διασπείρεται περί σύνδεσής μου με τη Μασονία. Ο κ. Μακρής θα θυμάται πως τον έχω πληροφορήσει, ότι όχι μόνο ΔΕΝ είμαι, ούτε υπήρξα ποτέ, μέλος της Μασονίας, αλλά και ότι το άρθρο της ΝΙΚΗΣ περί του ασυμβίβαστου μεταξύ μέλους της Μασονίας και μέλους της ΝΙΚΗΣ (βλ. εδώ) το έχω συντάξει ο ίδιος. Λυπούμαι περαιτέρω, διότι ο κ. Μακρής ομοψύχως με τον κ. Βελόπουλο, αποκαλούν εμπαικτικώς «δασκαλάκο» τον Πρόεδρο της ΝΙΚΗΣ· επιπροσθέτως, μιλούν για «μεγάλους χορηγούς», σε αντίθεση με τα κλιμάκια του Υπουργείου Εσωτερικών που έκαναν εξονυχιστικό έλεγχο και βρήκαν αψεγάδιαστα τα οικονομικά της ΝΙΚΗΣ. Τέλος, λυπούμαι διότι ο κ. Μακρής χρησιμοποίησε και μία πολύ βαριά λέξη, που έχει και ποινικό περιεχόμενο, την «συμμορία».

Θα κληθεί από εμένα ο κ. Μακρής εξωδίκως να ανακαλέσει πλήρως, κατά τα προβλεπόμενα από τον νόμο, αλλιώς θα προβώ στις νόμιμες περαιτέρω ενέργειες. Ομοίως, ο κ. Βελόπουλος, του οποίου η επίμαχη εκπομπή εξακολουθεί σήμερα να προβάλλεται δημόσια στο διαδίκτυο, θα κληθεί εξωδίκως από εμένα να απαντήσει, εάν αναφέρεται κατά την εν λόγω εκπομπή στο πρόσωπό μου, και εάν ναι, θα επακολουθήσουν και εδώ αντίστοιχα οι προβλεπόμενες από τον νόμο ενέργειες.

Διακονώ τη ΝΙΚΗ αφανώς από το 2019, με μοναδικά κίνητρα την αγάπη στον Χριστό και στην Πατρίδα, μέσα από την υπακοή σε πνευματικά αναστήματα της εποχής μας. Η αφάνεια στο διακόνημα του Βουλευτηρίου δεν εδράζεται σε τίποτα το μυστικοπαθές, αλλά στην απλή ανθρώπινη ανάγκη να ενεργεί κανείς κατά το δυνατόν με ευθυκρισία, ελεύθερα από πιέσεις, χωρίς την ζάλη των φώτων της δημοσιότητας, χωρίς το σαράκι της ανθρωπαρέσκειας. Ακόμη και έτσι, δεν γίνονται λάθη; Πάμπολλα. Αμαρτίες; Συνέχεια. Θα σηκωνόμαστε και, αν πέφτουμε, θα ξανασηκωνόμαστε και πάλι, δι’ευχών.

Το βαθύτερο φρόνημα της ΝΙΚΗΣ είναι ακατανόητο για πολλούς. Δεν υποφέρεται εύκολα το να κάνουν υπακοή οι δόκτορες και οι τιτλούχοι σε ψαράδες, το να μοιράζονται ακάνθινα στεφάνια αντί για οφφίκια, το να ενώνεις αντί να πετροβολάς. Η ΝΙΚΗ δε μοιάζει με ο,τιδήποτε άλλο. Πού ακούστηκαν συλλογική ηγεσία, ορθόδοξο φρόνημα ως βάση, αποκλεισμός Μασόνων και επαγγελματιών πολιτικάντηδων, πνεύμα υπακοής και συνεργασίας, πνεύμα θυσίας!

Σκάψαμε με τα νύχια τις πέτρες για να ανοίξουμε δρόμους. Πέφταμε σε γρανιτένια τείχη, και η Παναγία τα κομμάτιαζε. Πολεμήσαμε το Μαξίμου, με όλα τα ΜΜΕ του, τις φανερές και αφανείς υπηρεσίες του, τα κονδύλιά του, τους ξένους θεούς του και τους εγχώριους ψιλικατζήδες του. Και τώρα μάς λένε συνεργάτες του Μαξίμου! Σε όσα νικήσαμε, κανείς ανθρωπίνως δε μπορεί να υπερηφανευθεί, η Νίκη ήταν του Κυρίου: «Οὗτοι ἐν ἅρμασιν καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα.» Καμία νίκη όμως δεν ήρθε χωρίς θυσίες. Άλλος θυσίασε τη ζωή του, άλλος την υγεία του, άλλος το σπίτι του, άλλος την καριέρα του. «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν»!

Πιστεύω  ακράδαντα ότι η ΝΙΚΗ, ως φωνή της συνείδησης του ορθόδοξου ελληνικού λαού, είναι η μοναδική, ίσως και η τελευταία, πολιτική ελπίδα να σωθεί το Ορθόδοξο Ελληνικό Γένος από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς ολετήρες του, αν αξίζουμε ως λαός να σωθούμε. Στα χαρακώματα, λοιπόν, της ΝΙΚΗΣ!

Α.Δ.