Ασπασία Κουρουπάκη

Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών σήμερα απέχει από τις εκλογές - όχι από αδιαφορία για όσα συμβαίνουν στην πατρίδα και την κοινωνία μας, αλλά αντιθέτως από βαθιά απογοήτευση για τη δυσοσμία μισού αιώνα κομματοκρατίας, η οποία έχει επιβάλει την ανελευθερία, τη διαφθορά και τον ανθελληνισμό ως τη νέα νόρμα. Για πολλούς Έλληνες σήμερα η προσέλευση στην κάλπη ισοδυναμεί περίπου με διάπραξη αμαρτίας. Εξίσου εύλογα, γιατί να εμπιστευθούν πυροτεχνήματα "ενός ακόμη νέου σωτήρα";
Η εμπιστοσύνη στη ΝΙΚΗ έρχεται από δύο πυλώνες: (α) τις θέσεις της, που έχουν ευθύτητα, εφαρμοσιμότητα για το αύριο των παιδιών μας και αντανακλούν τις Αξίες του Γένους μας και (β) τα πρόσωπα που εκπροσωπούν τη ΝΙΚΗ - γνήσια τέκνα του Ελληνικού Λαού, που δεν έχουν σχέση με επαγγελματίες πολιτικούς. Εκ του καταστατικού μας, στη ΝΙΚΗ δεν δεχόμαστε κανένα βουλευτή από κόμματα που κατάστρεψαν την  Ελλάδα, ούτε συνεργαζόμαστε με το χρεωκοπημένο καθεστώς.
Ακόμη πιο σημαντικό, η ΝΙΚΗ έχει εντελώς αντίθετο τρόπο πολιτικής σκέψης και λειτουργίας από το γνωστό "μοντέλο" των προσωποκεντρικών κομμάτων, όπου ο κάθε αρχηγός, ως "μία αιχμή", μπορεί να φθαρεί, να στομώσει, να λυγίσει ή να σπάσει. Ο αντικειμενικός σκοπός της ΝΙΚΗΣ είναι μία ιερή υπόθεση που ξεπερνά την προσκόλληση στην ιδέα ενός πρόσκαιρου "σωτήρα". Στη ΝΙΚΗ, υπάρχει Συλλογική Ηγεσία. Τόσο στην στρατηγική πυξίδα και λήψη αποφάσεων, όσο και στην δημόσια εκπροσώπηση των θέσεών της, που αναλαμβάνει η Εμπροσθοφυλακή της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. 

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΙΚΗΣ είναι πιστή στην παρακαταθήκη του Στρατηγού Μακρυγιάννη: «…τούτην τὴν πατρίδα τὴν ἔχομεν ὅλοι μαζί, καὶ σοφοὶ καὶ ἀμαθεῖς καὶ πλούσιοι καὶ φτωχοὶ καὶ πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοὶ καὶ οἱ πλέον μικρότεροι ἄνθρωποι· ὅσοι ἀγωνιστήκαμεν, ἀναλόγως ὁ καθείς, ἔχομεν νὰ ζήσωμεν ἐδῶ. Τὸ λοιπὸν δουλέψαμεν ὅλοι μαζί, νὰ τὴν φυλάμεν κι᾿ ὅλοι μαζὶ καὶ νὰ μὴν λέγη οὔτε ὁ δυνατὸς «ἐγώ», οὔτε ὁ ἀδύνατος. Ξέρετε πότε νὰ λέγη ὁ καθεὶς «ἐγώ»; Ὅταν ἀγωνιστῆ μόνος του καὶ φκειάση, ἢ χαλάση, νὰ λέγη ἐγὼ· ὅταν ὅμως ἀγωνίζονται πολλοὶ καὶ φκειάνουν, τότε νὰ λένε «ἐμεῖς». Εἴμαστε εἰς τὸ “ἐμεῖς” κι᾿ ὄχι εἰς τὸ “ἐγώ”.»
Η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα έχει φρόνημα ριζωμένο στο «Εμείς» του Μακρυγιάννη και όχι στο «εγώ». Όταν κανείς πορεύεται με το «εγώ» του, είναι σαν μία αιχμή μόνη της στη μάχη. Η μεμονωμένη αιχμή μπορεί να λυγίσει και να σπάσει την ώρα της μάχης. Όταν όμως έχεις "πολλές αιχμές" μαζί, μία "ομαιχμία", όπως υπέροχα χρησιμοποιεί την λέξη αυτή ο Θουκυδίδης, τα πράγματα αλλάζουν. Στο «Εμείς» της ΝΙΚΗΣ συστρατεύονται στην πρώτη γραμμή άνθρωποι που κοπιάζουν να ζουν έμπρακτα τις αξίες της Νίκης. Σε αντίθεση με έναν "σωτήρα", αυτή η ομόψυχη «ομαιχμία» δε σπάζει, δε στομώνει, δε στραβώνει, δεν αλλάζει πορεία. Πορεύεται με ομοψυχία, ειλικρίνεια, σοβαρότητα και πνεύμα συνεργασίας, με βλέμμα στραμμένο σε έναν αντικειμενικό σκοπό, σε έναν προορισμό. Μεγαλώνει και συστρατεύει διαρκώς και περισσότερους - χωρίς να αφήνει χώρο σε φιλόδοξους πολιτικάντηδες με προσωπικές ή επιχειρηματικές ατζέντες.